Yirmi Üçüncü Söz, İkinci Mebhas, İkinci Nükte İnsanda iki vecih var: Birisi enâniyet cihetinde, şu hayat-ı dünyeviyeye nâzırdır. Diğeri ubûdiyet cihetinde, hayat-ı ebediyeye bakar. Evvelki vecih i‘tibâriyle, öyle bir bîçâre mahlûktur ki, sermayesi yalnız ihtiyârdan bir şa‘re gibi, saç gibi cüz’î bir cüz’-i ihtiyârî ve iktidardan zayıf birkesb ve hayattan çabuk söner bir şu‘le ve ömürden çabuk geçer bir müddetçik ve mevcûdiyetten çabuk çürür küçük bir cisimdir.
O hâliyle beraber kâinâtın tabakātında serilmiş hadsiz envâın hesabsız efradından nâzik, zayıf bir ferd olarak bulunuyor. İkinci vecih i‘tibâriyle ve bilhassa ubûdiyete müteveccih acz ve fakr cihetinde, pek büyük bir vüs‘ati var. Pek büyük bir ehemmiyeti bulunuyor. Çünki Fâtır-ı Hakîm, insanın mâhiyet-i ma‘neviyesinde nihâyetsiz, azîm bir acz ve hadsiz, cesîm bir fakr derc etmiştir. Tâ ki, kudreti nihâyetsiz bir Kadîr-i Rahîm ve gınâsı nihâyetsiz bir Ganiyy-i Kerîm bir zâtın hadsiz tecelliyâtına câmi‘ geniş bir ayna olsun. …
Dersi metninden takip etmek için:
- Latince: kulliyat.risaleonline.com/#!sozler/112
- Sorularınız için: www.risaleonline.com
